کودکان چابهار(استان سیستان و بلوچستان)

 از تهران به سمت چابهار حرکت می‌کنیم... چند فرسخ از این شهر پر ازدحام دور می‌­شویم… گویا وارد دنیای دیگری شده­‌ایم! دنیا برای کودکان این دیار رنگ و بوی دیگری دارد. باورش سخت است، ولی به چشم می‌بینیم بچه‌هایی را که سهمشان از این دنیای رنگارنگ‌، تک لباسی کهنه است و پاهای کوچکشان در میان دمپایی پلاستیکی فریاد خستگی سر می‌دهد. آن‌ها نه با یک کوله­‌پشتی پر از دفتر و مداد، بلکه با کوله­‌ای از سختی‌های روزگار راهی مدرسه می‌شوند. اکثر آن‌ها درس صبر و استقامت را نه از لابه­‌لای داستانهای کتب درسی، بلکه از گرمای طاقت­‌فرسای خورشید‌، از لابه­‌لای برگهای درختی که شاخه­‌هایش سقف مدرسه­­شان است، می‌­‌آموزند. در بسیاری از مدارس حتی آبی نیست که بخواهند جای خالی لیوانهای آب خوری رنگی را در میان وسایلشان حس کنند. آنان هر روز در میان کیسه‌­های پلاستیکی که حکم کیفشان را دارد امیدی نهفته را جستجو می‌کنند!